مارک میلر، بن وایت،ایان — لیوای جِد مورفی با حالتی شهوتانگیز در دوربین ظاهر میشود. قیافۀ تأثیرگذاری دارد؛ چشمان آبی گیرا، استخوان گونۀ برجسته، لبهای گوشتالو و زاویۀ تیز خط فک. آنطور که خودش میگوید، همۀ اینها برایش حدود سی هزار پوند خرج برداشته است. مورفی اهل منچستر انگلیس و از شخصیتهای تأثیرگذار است که دنبالکنندههای زیادی در شبکههای اجتماعی دارد. او دربارۀ شیوۀ زیادکردن تعداد هوادارانش میگوید که اگر عکسی در بازۀ زمانی معینی تعداد مشخصی «لایک» نخورد، آن عکس را حذف میکنم. جراحیهای او صرفاً راهی است برای اینکه خیلی سریع اعتباری دستوپا کند. خودش در این رابطه میگوید «خوشگلبودن در شبکههای اجتماعی مهم است. واضح است که من به دنبال جذب مخاطب هستم».رابطۀ او با شبکههای اجتماعی جلوۀ بارزی از نگرانیهایی است که گی دوبور، فیلسوف فرانسوی، در اثر کلاسیک خود به نام جامعۀ نمایش۱ (۱۹۶۷) بیان کرده است. آنطور که دوبور ادعا میکند، «زندگی اجتماعی در حال گذار از داشتن به نمایاندن است که هرگونه ’دارایی و دارندگی‘،اعتبار و برازندگی بلافصل و کارکرد غاییاش را میباید از آن کسب کند. همزمان با این امر، هرگونه واقعیت فردی واقعیتی اجتماعی شده است». دبور تشخیص داد که نیروهای اجتماعی بیشازپیش و از هر سویی افراد جامعه را احاطه کردهاند. مدتها بعد، این اظهارنظر غیبگویانۀ او با ظهور شبکههای اجتماعی رنگ واقعیت به خود گرفت. دوبور، در مقام نظریهپردازی سیاسی در دهۀ شصت ق, ...ادامه مطلب