توکن‌های حاکمیتی Governance Tokens چیست؟

توکن‌های حاکمیتی به دارندگان این حق رای می‌دهند که در مورد مسائلی که بر توسعه و عملیات یک پروژه بلاکچین حاکم است، رأی دهند. این روشی است برای پروژه‌ها برای توزیع قدرت تصمیم‌گیری در جوامع خود. این مدل حاکمیت غیرمتمرکز به همسو کردن منافع دارندگان توکن با منافع پروژه کمک می‌کند.

بسیاری از شرکت‌های سنتی توسط هیئت مدیره یا گروه کوچکی از مردم اداره می‌شوند که می‌توان آن را به عنوان حاکمیت متمرکز طبقه‌بندی کرد. میانگین اندازه هیئت مدیره بزرگترین شرکت‌ها حدود 10 نفر است. آنها قدرت زیادی بر نحوه اداره شرکت‌ها دارند. مدیران می‌توانند مدیران کلیدی را نامزد یا اخراج کنند، تصمیم بگیرند که در کدام پروژه‌ها سرمایه‌گذاری کنند و استراتژی شرکت را تعیین کنند. توکن‌های حاکمیت نشان دهنده راه متفاوتی برای اداره سازمان‌ها هستند.

برای سازمان‌های مستقل غیرمتمرکز (DAOs) و امور مالی غیرمتمرکز (DeFi)، مدلی که توکن‌های حاکمیتی نشان می‌دهند، یک روش حکمرانی عادلانه‌تر، غیرمتمرکز و شفاف‌تر را ارائه می‌دهد. در بیشتر موارد، یک نشانه برابر با یک رای است. این توکن‌ها برای اتصال جوامع به یکدیگر طراحی شده‌اند تا اطمینان حاصل شود که پروژه‌های بلاکچین می‌توانند به طور سالم توسعه یابند.

توکن‌های حکومتی چگونه کار می‌کنند؟

توکن‌های حاکمیتی روش اصلی برای تحقق حاکمیت غیرمتمرکز در پروژه‌های DAO ،DeFi و برنامه‌های غیرمتمرکز (DApp) هستند. آنها اغلب به دلیل وفاداری و مشارکت آنها در جامعه به کاربران فعال اعطا می‌شوند. به نوبه خود، دارندگان توکن در مورد مسائل اصلی رای می‌دهند تا از توسعه قوی پروژه اطمینان حاصل کنند. به طور معمول، رای گیری از طریق قراردادهای هوشمند انجام می‌شود، در این صورت نتایج به طور خودکار اجرا می‌شوند. یکی از اولین توکن‌های حاکمیتی توسط MakerDAO صادر شد، یک DAO مبتنی‌بر اتریوم که زیربنای DAI استیبل کوین وثیقه‌ای رمزنگاری شده است.

پروتکل Maker توسط دارندگان توکن حاکمیتی آن به نام MKR اداره می شود. یک توکن MKR برابر با یک رای است و تصمیمی که بیشترین آرا را داشته باشد اتخاذ می‌شود. دارندگان توکن در مورد موضوعات مختلفی مانند انتصاب اعضای تیم، تعدیل هزینه‌ها و اتخاذ قوانین جدید رأی می‌دهند. هدف اطمینان از ثبات، شفافیت و کارایی استیبل کوین MakerDao است.

مثال دیگر Compound، یک پروتکل DeFi است که به کاربران اجازه می‌دهد تا ارزهای رمزنگاری شده را قرض دهند. یک توکن حاکمیتی به نام COMP صادر می‌کند تا به جامعه کاربران خود اجازه دهد تا در مورد تصمیمات کلیدی رای دهند. توکن‌ها متناسب با فعالیت‌های زنجیره‌ای کاربران تخصیص داده می‌شوند. به عبارت دیگر، هر چه بیشتر در Compound قرض بدهید و وام بگیرید، توکن‌های COMP بیشتری دریافت می‌کنید. مشابه MakerDAO، یک توکن COMP برابر با یک رای است.

کاربران همچنین می‌توانند توکن‌های خود را به دیگران واگذار کنند تا از طرف آنها رای دهند. قابل توجه است که کامپوند در سال 2020 کنترل کلید مدیریت شبکه را رها کرد. این بدان معناست که این پروژه به طور کامل توسط دارندگان توکن آن بدون هیچ روش حاکمیتی جایگزین اداره می‌شود. دیگر توکن‌های حاکمیتی قابل توجه شامل مواردی است که توسط صرافی غیرمتمرکز Uniswap و PancakeSwap، پلتفرم وام‌دهی DeFi Aave، جامعه Web3 NFT ApeCoin DAO و پلتفرم دنیای مجازی Decentraland صادر شده است.

هر پروژه قوانین متفاوتی را در مورد نحوه عملکرد توکن های حاکمیتی خود تعیین می‌کند. توکن‌ها براساس مدل‌های مختلف محاسباتی بین سهامداران، از جمله تیم موسس، سرمایه گذاران و کاربران توزیع می‌شوند. برخی از نشانه‌های حاکمیتی فقط در مورد مجموعه خاصی از مسائل حاکمیتی رای می‌دهند، در حالی که برخی دیگر به اکثر موارد رای می‌دهند. برخی از توکن‌های حاکمیتی می‌توانند سود مالی کسب کنند، در حالی که برخی دیگر این کار را نمی‌کنند.

مزایا و معایب توکن‌های حکومتی

توکن‌های حاکمیتی دارای مزایای بزرگی هستند. آنها می‌توانند ناهماهنگی منافع را که اغلب در حکومت متمرکز دیده می‌شود، از بین ببرند. حاکمیت غیرمتمرکز که توسط نشانه‌های حاکمیتی فعال می‌شود، این قدرت مدیریتی را به جامعه گسترده‌ای از سهامداران منتقل می‌کند و منافع کاربران و خود سازمان را همسو می‌کند.

یکی دیگر از مزیت‌های توکن‌های حکومتی، توانایی ایجاد جوامع فعال، مشارکتی و نزدیک است. هر دارنده توکن برای رای دادن و بهبود پروژه تشویق می‌شود. از آنجایی که یک نشانه بیشتر برابر با یک رای است، می‌تواند زمینه را برای تصمیم‌گیری منصفانه‌تر و عادلانه‌تر فراهم کند. هر دارنده توکن می‌تواند پیشنهادی را برای رأی‌گیری ارائه کند. جزئیات هر رأی برای دیدن همه باز است، که احتمال تقلب را کاهش می‌دهد. بزرگترین چالش توکن‌های دولتی، به اصطلاح مشکل نهنگ‌ها است. نهنگ‌ها افرادی هستند که درصد زیادی از یک رمزارز خاص را در اختیار دارند.

اگر بزرگ‌ترین نهنگ‌های یک پروژه کریپتو، بخش قابل‌توجهی از عرضه کلی توکن حاکمیتی آن را در اختیار داشته باشند، می‌توانند روند رای‌گیری را به نفع خود تغییر دهند. پروژه‌ها باید مطمئن شوند که مالکیت توکن واقعاً غیرمتمرکز و به طور مساوی توزیع شده است. اما حتی اگر توکن‌های حاکمیتی به طور عادلانه و گسترده توزیع شوند، هیچ تضمینی وجود ندارد که تصمیمات اکثریت همیشه برای پروژه‌ها بهترین باشد. نظام‌های انتخاباتی تک نفره و تک رای سابقه‌ای طولانی دارد و سابقه آنها در هم آمیخته است. مواردی وجود داشته است که دارندگان توکن حاکمیتی به نفع تیم‌های موسس و سرمایه‌گذاران بزرگ به هزینه جامعه گسترده‌تر رأی می‌دهند.

آینده توکن‌های حکومتی چیست؟

به عنوان یک نوآوری که در فضای رمزنگاری به وجود آمده است، توکن‌های حاکمیتی می‌توانند کاربرد گسترده‌تری در بخش‌های بیشتری پیدا کنند. جنبش Web3 مکانی است که توکن‌های حاکمیتی می‌توانند به ایجاد یک اینترنت غیرمتمرکز کمک کنند. همانطور که DeFi و DAOها شتاب می‌گیرند، صنایع دیگری مانند بازی می‌توانند این مدل حاکمیتی را اتخاذ کنند. توکن‌های حاکمیتی برای رفع مشکلات به محض ظهور به تکامل خود ادامه خواهند داد.

ممکن است مکانیسم‌های جدیدی برای مقابله با مشکل نهنگ یا راه‌های دیگری برای بهبود روند رای‌گیری وجود داشته باشد. روش‌های جدیدی برای تفویض آرا ممکن است ظاهر شود. این فضا احتمالاً پیچیده‌تر می‌شود، در حالی که نوآوری‌های جدید همچنان ادامه دارد. یکی دیگر از عوامل مهم تأثیرگذار بر آینده توکن‌های حاکمیتی، تغییرات بالقوه نظارتی است. برخی از دولت‌ها ممکن است این توکن‌ها را به عنوان اوراق بهادار در نظر بگیرند. این می‌تواند آنها را تحت قوانین سختگیرانه قرار دهد و بر نحوه عملکرد آنها تأثیر بگذارد.

جمع‌بندی

توکن‌های حاکمیتی هنوز در مراحل اولیه توسعه هستند. آنها رشد قوی بسیاری از پروژه های DeFi و DAO را تسهیل کرده‌اند. با داشتن قدرت رای برای تعیین مدیریت پروژه ها، این توکن ها سنگ بنای تمرکززدایی هستند. اصل یک توکن، یک رأی، کاربران و جامعه را در مرکز قرار می‌دهد تا زمانی که توکن‌ها به طور نسبی بین اعضای جامعه توزیع شده باشند. توکن‌های حکومتی ممکن است در آینده به گسترش خود ادامه دهند. شبکه‌های متعلق به کاربر، پروژه‌های Web3 و بازی‌ها می‌توانند توکن‌های حاکمیتی را برای ایجاد اکوسیستم‌های غیرمتمرکز پر جنب و جوش‌تر اتخاذ کنند.