بررسی هوش مبتلایان به سندرم داون

سطح هوشی که با آزمون‌های هوش اندازه ‌گیری می‌شود و (با IQ ضریب هوش) در کودکان عادی بین 90 تا 110 بیان می‌شود. اگرچه هوش مبتلایان به سندرم داون با یکدیگر تفاوت دارند، اما توانایی ها و در نتیجه نسبت های هوش کودکان سندرم داون در دوران نوزادی و اوایل کودکی نزدیک به نرمال است. در سنین بالاتر، تفاوت بین ضریب هوش سندرم داون و سایر کودکان در نتیجه توانایی محدود تفکر انتزاعی، شنوایی و حافظه دیداری، تولید راه حل برای مسائل و درک مفاهیم ریاضی آشکارتر می شود.
با این حال، نباید فراموش کرد که توانایی سازگاری با محیط و مشکلات را می توان با یک هشدار مداوم و یک برنامه آموزشی با هدف بهبود هوش مبتلایان به سندرم داون انجام داد.

بهتر است بدانید که به طور کلی درمانی قطعی و صدرصدی برای سندرم داون کودکان وجود ندارد و تنها می توان با فعالیت ها و اقداماتی، زندگی بهتری را برای افراد مبتلا فراهم کرد. همه ی انسان ها دارای ویژگی های منحصر به فرد ذهنی و جسمی هستند که آن ها را از طریق ژن از پدر و مادر های خود به ارث می برند. برای خواندن نکات بیشتر درباره این کودکان و زندگی آن ها، کلیک کنید: سندرم داون کودکان

مهمترین مشکلات هوش کودکان مبتلا به سندرم داون

مهمترین مشکلاتی که در طول تحصیل هوش کودک سندرم داون با آن مواجه می شود، مشکلات یادگیری و بر این اساس، تاخیر در صحبت کردن، ناتوانی در درک و بررسی مفاهیم انتزاعی است. از طرفی هوش مبتلایان به سندرم داون داون در روابط خود با محیط نزدیک خود مشکل خاصی ندارد و می تواند روابط گرمی با افراد برقرار کند. آنها عموماً کودکانی مهربان، مطیع و شاد هستند. از آنجایی که هوش کودکان سندرم داون با مهارت های موسیقی و تقلید بسیار توسعه یافته است، هوش مبتلایان به سندرم داون می تواند از این مهارت ها در آموزش خود بهره مند شود.
نباید فراموش کرد که هر فردی بسته به ساختار ژنتیکی که از خانواده خود به ارث برده است، با هوش بالقوه خاصی متولد می شود. با آموزش و تجربه می توان هوش مبتلایان به سندرم داون را به بالاترین حد این پتانسیل رساند. کودکان مبتلا به سندرم داون که در محیط خانواده مورد محبت و توجه قرار می‌گیرند، بر اساس توانایی‌های خود مورد حمایت قرار می‌گیرند و با آموزش‌های ویژه هوش کودکان مبتلا به سندرم داون می‌توانند در یادگیری و مهارت‌های کاربردی بهتر از کودکانی که بدون علاقه و عشق رشد می‌کنند و آموزش مناسبی دریافت نمی‌کنند، رشد کنند.

سطح توانایی هوش کودکان سندرم داون

هوش مبتلایان به سندرم داون کمتر از کودکان سالم می باشد و معمولاً عقب ماندگی ذهنی خفیفی دارند. از آنجایی که این عقب ماندگی شدید نیست، برای تقویت ضریب هوش سندرم داون ممکن است از آموزش های ویژه استفاده شود. هوش کودکان سندرم داون می تواند خواندن و نوشتن را یاد بگیرد و از خود مراقبت کند، هرچند دیر. هوش کودکان مبتلا به سندرم داون می تواند ساختن صنایع دستی ساده، نواختن آلات موسیقی و کسب مهارت های حرفه ای ساده را بیاموزد.

آموزش به کودکان دارای سندرم داون می تواند آموزش به  افراد عادی باشد و روند طبیعی خود را داشته باشد؛ اما کسی که می خواهد به یک سندرم داون باهوش درس بدهد، باید صبر و حوصله بالایی داشته باشد و فن بیان مناسب با کودکان مبتلا به سندرم داون را به طور کامل بلد باشند.

پرورش هوش کودکان مبتلا به سندرم داون

کودکان مبتلا به سندرم داون برخی از مهارت های حرکتی مانند نگه داشتن سر، نشستن بدون حمایت و راه رفتن را دیرتر از همسالان خود یاد می گیرند. یکی از عوامل مهم در این تاخیر شلی عضلانی (هیپوتونی) است که در 80 درصد آن ها دیده می شود. هوش مبتلایان به سندرم داون در مقایسه با سایر کودکان همسن و خواهر و برادرشان در یادگیری مشکلاتی دارد. به عنوان مثال، سایر نوزادان معمولاً در حدود 1 سالگی می توانند کلمات معنی دار بگویند و در 2 تا 3 سالگی می توانند جمله بسازند. هوش کودک سندرم داون پایین است و کودکان مبتلا به سندرم داون ممکن است بیشتر طول بکشد تا صحبت کردن را یاد بگیرند. با این حال، با برنامه‌های آموزشی ساده‌ای که در دوران نوزادی آغاز می‌شود، هوش مبتلایان به سندرم داون قابل پرورش می باشد، کودکان مبتلا به سندرم داون می‌توانند یاد بگیرند که در سنین پایین‌تر صحبت کنند، راه بروند، خودشان لباس بپوشند، غذا بخورند، میز بچینند و اتاقشان را مرتب نگه دارند. برنامه های آموزشی ویژه ای لازم است تا هوش کودکان سندرم داون مهارت های پیچیده تری مانند خواندن و نوشتن را کسب کنند که با همکاری فکر، دست و چشم محقق می شود.

اما در میان آن ها، کودکان دارای سندرم داون باهوش نیز به دنیا می آیند؛  ضریب هوش سندرم داون در حالت عادی پایین تر از افراد معمولی است اما این قشر از جامعه نیز طیفی از ضرایب هوشی را در بر می گیرند که کودکان سندرم داون باهوش تا مبتلا به سندرم داون دارای هوش کمتر را در بر میگرند.

مراقبت از هوش کودک سندرم داون

نوزاد مبتلا به سندرم داون باید از نظر مشکلات سلامتی مانند بیماری های قلبی، چشمی، گوش و تیروئید به طور دقیق مورد بررسی قرار گیرد به شرطی که بلافاصله پس از تولد شروع شود و آزمایشات لازم در این موارد انجام شود. هر چه مشکلات سلامت زودتر تشخیص داده شوند، میزان موفقیت درمان و پرورش هوش مبتلایان به سندرم داون بیشتر می شود.
مراجعه منظم به پزشک در حفظ سلامت هوش کودکان سندرم داون بسیار مهم است. اکثر کودکان مبتلا به سندرم داون به گفتار درمانی و فیزیوتراپی نیاز دارند. هوش مبتلایان به سندرم داون برای بهبود مهارت های کاری و هدایت زندگی خود نیاز به کاردرمانی دارد. به دلیل این شرایط، هوش کودکان مبتلا به سندرم داون باید در فواصل زمانی معین تحت نظر قرار گیرد، خانواده های آن ها به موقع و موثر راهنمایی شوند و به مراکز آموزشی و توانبخشی ویژه هدایت شوند.
متوسط امید به زندگی برای کودکان مبتلا به سندرم داون در اواسط قرن بیستم به 10 سال محدود بود، اما امروزه این رقم می تواند بین 50 تا 60 سال متغیر باشد. والدین دارای نوزاد مبتلا به سندرم داون باید با پزشکان و سایر متخصصان برای پرورش هوش مبتلایان به سندرم داون و سایر مراقبت های بهداشتی در تماس باشند و باید از مشکلات سلامتی و هوشی که ممکن است در فرزندانشان رخ دهد آگاه باشند. خانواده ها هوش کودک سندرم داون خود را مدام چک کنند.